Weer op weg

Op 1 mei zijn we met de auto (fietsen achterop) vertrokken naar Verona. De reis verliep voorspoedig behalve een stukje voor Würzburg, waar 5 banen teruggebracht werden tot één en een jonge Duitser het nodig vond om zijn VW Golf op de vangrails te parkeren. Zeven kilometer in één uur, slecht voor het gemiddelde. Na Ulm werd het weer steeds slechter, maar wij zaten hoog en droog en hebben het volgehouden (via de Fernpas en Innsbruck) tot een kilometer of twintig voor de Brennerpas, alwaar wij onze intrek hebben genomen in hotel Wipptalerhof. Een prachtig Oostenrijks hotel, dat beantwoordde aan alle qlichees die betrekking hebben op Oostenrijkse hotels. Desondanks was de Wiener schnitzel met frites best lekker. De volgende morgen regende het nog steeds, was het wel 3 graden en lag de sneeuw voor het grijpen. En als zo vaak in de Alpen begon de zon meteen te schijnen toen we Italië binnenreden. Dit bleef zo tot Avio waar het altijd regent (zie vorig jaar). Maar in Verona was het aardig weer, zij het bewolkt. Ons hotel ten zuiden van Verona heeft een shuttle-busje naar het centrum. Daar hebben we van gebruik gemaakt om 's-middags nog even het centrum te bezoeken en waar wij ons in Nederland waanden, zoveel landgenoten waren daar. Verder was alles nog hetzelfde, alleen geen metershoge sfinxen bij de arena. Vanmorgen hebben we bagage uitgezocht en wat er in de auto moest daar achter gelaten en zijn we enigszins zenuwachtig om  10.20 uur vertrokken richting Montagnana. Omdat ik al een paar dagen last had van een ontstoken grote teen zijn we even een apotheek binnengestapt op zoek naar een ontsmettingsmiddel ter bestrijding van het nauwelijks aanwezige ongemak. Daar werd er flink werk van gemaakt. Drie mannen in witte jassen bogen zich over de teen en tot slot kwam ik met een antibacteriële- en antischimmelzalf en een wasmiddel voor hetzelfde (ook goed voor de intieme hygiene werd mij te verstaan gegeven in gebrekkig Duits en Engels) de apotheek uit, zodat wij na een half uur opgelucht de reis konden voortzetten. Een half uur later heb ik Wilma's trapper vastgezet, die zou ze na niet al te lange tijd verloren hebben. De rest van de tocht door een Nederlands aandoend landschap (inclusief Brabantse mestgeur) verliep voorspoedig en zo kwamen wij om kwart voor drie in Montagnana aan. Na kwartier gemaakt te hebben in onze b&b, hebben wij het geheel ommuurde stadje bezichtigd en daarna lekker gegeten in een restaurantje. 54,8 km. Temperatuur: 22 graden. Wordt vervolgd.