8 mei 2016, Ravenna-San Piero in Bagno.

Vanmorgen om 9.15 uur vertrokken met natuurlijk mooi weer. Wel iets warmer dan gisteren. Eerst bij het station een paar broodjes voor onderweg gekocht. Je weet immers niet wat je onderweg tegenkomt, of beter geformuleerd, wat je NIET tegenkomt. Nadat we zo'n 10 km gereden hadden waren in de verte de eerste vage contouren van de Apennijnen te zien. Na 30 km reden we een breed dal in en begon de weg langzaam doch zeker te stijgen. Dit ging de hele tijd zo door, totdat er wat hellingen te beklimmen waren. Alles nog niet alarmerend. Er begonnen zich donkere wolken samen te pakken en in de verte konden we de regen zien vallen. Na een tijd begon het te gieten en koelde het behoorlijk af. Onze regenjacks aangedaan en na vijf minuten schuilen toch maar doorgereden. Het rare is dat je na een tijdje de regen op je blote benen helemaal niet meer voelt. Zo hebben we ons de laatste 25 km in de stromende regen alsmaar bergopwaarts gewerkt, waarbij opviel dat Wilma dat veel beter kan dan vorig jaar. Trainen heeft toch nut, blijkbaar. Het moest natuurlijk een keer tegenzitten; je kunt niet altijd mooi weer en vlakke wegen hebben. We kwamen bij onze albergo als verzopen katten aan. Het blijkt een traditionele herberg te zijn, met een prachtig ouderwets interieur en moeder de vrouw kookt zelf, waarschijnlijk de lekkerste streekgerechten. Nadat we ons opgeknapt hebben zijn we in een café in het dorp een "Spritz" (een mengsel van prosecco, spuitwater en Aperol) gaan drinken en was de barvrouw zo vriendelijk de tv aan te zetten voor ons, daar in onze slaapgelegenheid wel een tv voorhanden was, maar die was in gebruik door de al eerder genoemde moeder de vrouw, zodat allerlei RAI Uno-achtige klanken door de herberg schalden. Nu zijn wij niet zulke tv-fans en zeker in het buitenland niet, maar we wilden de aankomst van de Giro d'Italia in Arnhem toch niet missen. En zo konden wij zien dat Marcel Kittel in een zonovergoten Arnhem de etappe won. Gelukkig schijnt hier de zon ook weer even en kunnen wij ons opmaken voor een avondje kaarten na het diner, want in dit dorp is, zeker op zondag, 's-avonds niets te doen. Het was een zware dag. 92 km. Van 22 naar 14 graden. Morgen hopen wij het hoogste punt te bereiken (865 meter).