7 mei 2016 Ravenna

Om acht uur opgestaan. Om half tien naar het centrum vertrokken, dat is van het hotel uit een kleine 20 minuten lopen. Het was fris doch wolkenloos weer. We hadden voor de ochtend een route uitgestippeld met een aantal bezienswaardigheden. Waar in veel Italiaanse steden de schoonheid van de buitenkant afspat is Ravenna nu niet bepaald gezegend met Renaissance-palazzi, middeleeuwse wijken en lommerrijke boulevards. Het voornaamste plein, de Piazza del Popolo, zou in een provinciestadje niet misstaan. De toeristen (en het waren er al redelijk veel) weten feilloos de oude kerken uit het eerste millennium te vinden om in stille verwondering de prachtige mozaïken te aanschouwen die zoveel eeuwen getrotseerd hebben. Wij dus ook. Het valt niet uit te leggen dat er zoveel schoonheid kan bestaan in gebouwen van een simpele opzet (meestal de  Basilicastijl). Het heeft niet zoveel zin om de plaatsen van dit vroeg-Christelijke en Byzantijnse erfgoed te benoemen, want het voegt niets toe. Wat wel noemenswaardig is, is het kleine tempeltje waarin de sarcofaag van Dante zich bevindt, die hier aan malaria gestorven is. Vlak daarbij is een plein bij de San Francesco, waar we genoten hebben van een warme lunch, een locaal soort pasta met vlees, cappelletti genaamd. We hadden het wel even gezien en zijn teruggelopen naar het hotel waar we na enige tijd de Giro d'Italia door Berg en Dal zagen rijden (op de tv dan). Één kerk hadden we nog niet gezien, maar die ligt op 3,5 km buiten de stad (bleek 6,5 te zijn), de Basilica van San Apolinare in Classe. Daar zijn we met de fiets naartoe gegaan. Ook deze kerk in the middle of nowhere is een wonder van elegante en verfijnde schoonheid. 's-Avonds nog een pizza gegeten op de al eerder genoemde Piazza del Popolo en nu is Ravenna weer voorbij en blijft de herinnering en tientallen digitale foto's. Morgen gaan we langzaam de Apennijnen in, spannend!