31 mei - 2 juni Bregenz - Langen am Arlberg

31 mei - 2 juni Bregenz - Langen am Arlberg
Bregenz was wel de moeite waard om wat nader te bekijken zodat we nog een dag gebleven zijn. Het was natuurlijk weer prachtig weer toen we vertrokken naar de Pfänderbahn, een enorme soort skilift, die je naar 1064 meter hoogte brengt en waar je tezamen met drommen soortgenoten de stad en omgeving kunt bekijken. Daarna zijn we langs het Bodensee-front gelopen en kwamen langs de Seebühne, het in het water gelegen podium van de Bregenzer Festspiele. Je kunt hier gewoon in en dan van dichtbij het decor van het komende seizoen bekijken. Qua marketing is dit heel slim, want het wekt de nieuwsgierigheid op om zo'n voorstelling te bezoeken (misschien ben je in 2021 aan de beurt). Deze zomer staat Turandot van Puccini op het programma. Het is een merkwaardig decor met een groot aantal soldaten van het Chinese terracotta leger erin verwerkt. Daarna zijn we doorgelopen langs de kust waar allerlei soorten vermaak mogelijk is (lunapark, openluchtzwembad, jachthavens). Tot slot van de wandeling bezochten we de Stift Mehrerau, weer een Cisterziënzerklooster ( het wordt eentonig) maar dit keer een moderner complex dat nog in gebruik is. Na een eenvoudige doch voedzame maaltijd zijn wij weer moeizaam naar ons Gästezimmer geklommen en konden we weer genieten van een prachtige zonsondergang.
Maandag 1 juni: de Alpen in.
Dat duurde nog even want we zijn eerst een lang stuk langs de Rijn gefietst, die hier als  een kanaal met blauwgroen water ten westen van Bregenz in de Bodensee uitmondt. Voor het eerst hoorden we hier in een tamelijk Hollands landschap (als je de bergen wegdenkt)  Mahler-achtige geluiden (koeienbellen). Uiteindelijk zijn we bij Feldkirch afgebogen en hier raakten we niet alleen de weg volledig kwijt maar kreeg Wilma ook nog een klapband nadat ze over een grote scherpe steen reed. Band geplakt en autochtonen gevraagd naar de weg naar Bludenz omdat de gps ook de weg kwijt was. De ene zegt rechtsaf en de ander zegt linksaf. Laat nu net in het land waar het wemelt van de bordjes niet duidelijk aangegeven worden hoe je met de fiets richting Bludenz moet rijden. Maar ook hier zijn we uitgekomen. Later bleek dat ik de gps op een andere track had moeten zetten. Uiteindelijk komen we bezweet na 77 km in Bludenz aan waar we ook nog even een hellinkje van 350 meter op moesten van naar schatting 10 % om bij Hotel Einhorn te geraken (fantastische jaren-70 inrichting). En warempel, 's-avonds begon het te onweren een kwartier nadat we na het eten in de "stad" terug waren in het hotel.
Maandag 2 juni: echt omhoog.
Om half tien vertrokken met het onbestemde gevoel van wat gaan we vandaag tegenkomen? Nu begint het echte werk en dat klopte ook. We hadden veiligheidshalve een route van ongeveer 30 km. ingepland tot Langen am Arlberg. We gingen het smalle Klostertal in met een aantal fijne hellingen van 7-10 %. Het is maar goed dat we niet met de fiets over de Arlbergpas kunnen want dit was al erg genoeg. Veel stoppen om te recupereren en zo nu en dan als het te gek werd een stukje lopen. We kwamen nog een Nederlander tegen die besloot om in het vervolg maar te gaan vissen in plaats van dit soort vakanties. En, het was natuurlijk weer mooi weer; anders leuk maar nu was elk wolkje welkom. Toch kwamen we nog tamelijk vroeg aan in Langen am Arlberg: 14 uur.
In dit gat is niets te doen, geen restaurant of café en ons hotel Haus Jochum biedt alleen ontbijt aan. Voor het avondeten en de onszelf beloofde vaas bier moesten we weer terug naar Klösterle; dat was natuurlijk geen optie. Gelukkig is onze herbergierster  zo aardig späzle voor ons te maken, een soort noedelgerecht. Wat treffen we het het toch weer. Morgenochtend hoeven we alleen maar de weg over te steken naar het station om de trein te nemen naar Sankt Anton.