3 - 4 juni 2015 Langen - Prutz - Reschenpas

3 - 4 juni. Langen - Reschenpas.
Vanwege het verbod om per fiets de Arlbergpas te bedwingen wegens werkzaamheden aan de autotunnel) waren we gedwongen de trein te nemen van Langen naar Sankt Anton, hoe vervelend! Dit ritje met de mooie internationale trein van Zürich naar Wenen duurt acht minuten. Aangekomen in Sankt Anton zijn we snel de afdaling begonnen, omdat het ook hier tamelijk uitgestorven was.  En het gaat maar naar beneden; het lijkt of er geen einde aankomt, heel prettig natuurlijk. Als je dan weer een stukje omhoog moet lijkt dit heel zwaar. Vanaf Landeck reden we een stuk langs de Inn over een prachtig fietspad, weliswaar met geniepige hellinkjes. Daarna kwamen we, op weg naar Prutz in een ander, weidser landschap terecht met veel knalgroene weiden. Om twee uur aangekomen in Prutz waar we het mooiste hotel tot nu toe betrokken, namelijk Gasthof Post. Het was inmiddels behoorlijk heet geworden. Hier troffen we weer een stel uit Breda, dat we onderweg al een paar keer hadden ontmoet: 77 en 75 jaar! Hij op een hybride fiets en zij op een e-bike! Ze deden deze fietsvakanties al 15 jaar, sinds hij met pensioen was! Wat staat ons misschien nog te wachten? Na het gezamenlijk diner op het terras was het weer tijd voor een regenbui, zodat alles weer opgefrist was. 
Donderdag 4 juni; een Katholieke feestdag in Oostenrijk (Sacramentsdag). Niet alleen is alles gesloten maar bij de doortocht door Tösens stuitten we op de viering hiervan, waarbij een groot aantal dorpelingen in klederdracht aanwezig is. Na een gebed door een priester werd door de plaatselijke schutterij in de lucht geschoten en ook nog eens een kanon afgeschoten. Vervolgens was er een kleine processie. Het is toch wel prachtig dit eens te zien en mee te maken; misschien vind je dit nog hier en daar bij ons in het zuiden maar het doet mij wel beseffen dat wij in een land wonen dat arm aan tradities is. We hadden de ochtend tamelijk ruim gepland want wij moesten de Postbus in Pfunds halen die om dertien uur zou vertrekken. De Postbus rijdt hier van Landeck naar Nauders met een aanhanger waar maar liefst 18 fietsen op geplaatst kunnen worden. We hadden besloten een stuk met deze bus te doen omdat de opgang naar de Reschenpas zes kilometer, zeven tot acht procent, met elf genummerde bochten is. In normale omstandigheden voor ons natuurlijk een fluitje van een cent, maar vandaag werd het eenendertig graden, vandaar het bustochtje naar Nauders. Hier de broodjes opgepeuzeld en verder naar boven gereden, richting Reschenpass, waar we een hotel hadden geboekt zo'n driehonderd meter voor de Italiaanse grens. Dit bleek toch nog een aardig klimmetje met een behoorlijke wind tegen? Hier kwamen we om drie uur aan en hebben we afscheid genomen van Bob en Betty uit Breda, die doorreden naar Mals. Hotel vlak bij de drukke weg en om zes uur begint het te onweren.