7 - 8 juni 2015: Auer - Trento

7 - 8 juni. Auer - Trento 
Zondag 7 juni.
Om kwart over negen uit Merano vertrokken na een rare nacht. Om zes uur begonnen er klokken te luiden en werd er drie keer een kanon afgeschoten ergens in de stad. Ook vanwege Sacramentsdag zeker; bleek later ook in de ochtend toen we weer langs een processie moesten. Bij vertrek  was het al 20 graden en geen wind. Op naar Auer of Ora in het Italiaans, zo'n vijftig kilometer ten zuiden van Merano. We doken weer meteen de appelboomgaarden in. Dit zou de hele tocht duren. En dit heet dan de Sudtiroler Weinstrasse te zijn. De wijndruiven staan op de hellingen en in het dal wordt tien procent van de totale Europese appelopbrengst verbouwd. Na een uurtje fietsen in dit weer is een halve liter echte appelsap in vijf minuten weg geklokt bij een tent langs de weg. Bolzano zijn we voorbij gefietst maar hierna moesten we een hele smerige helling op van ongeveer 10 kilometer met drie fietstunnels (lekker koel) en wisselende stijgingspercentages. Het was of er geen einde aan kwam, maar na de top ga je toch ook weer naar beneden over prachtige fietspaden  met lange stukken door het bos. Uiteindelijk zagen we de Kalterer See beneden, heel aanlokkelijk om het water in te springen. Helaas moest je om bij het water te komen een steil stukje afdalen en dat betekent dat je dat ook weer op moet. De verleiding maar weerstaan. Tot slot weer eens verkeerd gereden en ja, hoor, daar was de lekke band, die tot de dagelijks afwisseling met fietsen gaat behoren. Vermoedelijk is toch het lint van het voorwiel de boosdoener. Dat is een soort tape waarvan aan een kant de rand wat op is gaan staan. Dit is waarschijnlijk de verklaring voor het soort lek, nl. langwerpig en de plaats, aan de kant van de velg. Hopelijk hebben ze hier een fietsenzaak in deze plaats anders ga ik met ducktape de boel afdekken. Heb ik dat spul niet voor niets meegenomen. Om half drie kwamen we aan bij Hotel Elefant, waar we direct onder de douche konden om iets bij te komen. Het was nl. 36 graden en we hadden 56 km. in de benen! Hierna smaakte een groot glas bier op het terras erg goed. Na het diner op het terras hebben we het voorwiel weer gedemonteerd, het slechte stuk velglint verwijderd en dit vervangen door een op maat geknipt stuk ducktape. Aan het eind van de avond begon het overal te rommelen maar pas om drie uur in de nacht konden we genieten van een stevige onweersbui. Het voordeel hiervan is dat het flink afkoelt. Het nadeel was dat we enige tijd later wakker schrokken door een enorme knal als toetje van deze bui.
Maandag 8 juni.
Om tien over negen vertrokken voor een niet al te lange tocht van 48 km naar Trento. Het was 18 graden en de lucht was nog niet helemaal schoon, zodat het ook niet snel warmer werd. Verder hadden we de wind in de rug en geen enkele klim. We hoefden alleen maar het wederom prachtige fietspad langs de Adige te volgen. Kortom: het was genieten. Doordat we niet zo op het pad hoefden te letten konden we genieten van de natuur en cultuur rondom ons heen. Bij de Salurner Klause, een plaatselijk vernauwing in het dal, verlieten we het Duitse taalgebied. Agrarisch houdt dit in dat het afgelopen is met de fruitteelt, de wijnbouw krijgt de overhand. Het merkwaardige is dat al die appelbomen in lange rijen langs staalkabels geleid worden, zoals de wijnbouw in Frankrijk, maar dat de druivenstokken twee meter hoog naar opzij uitwaaieren. Dit heb ik nergens anders gezien. Bij een picknick plaats kwamen we Bob en Berti uit Breda weer tegen. We zijn gezamenlijk naar Trento gereden en hebben een uur door het oude centrum gelopen. Zij moesten echter naar een slaapplaats verderop richting Venetië, zodat we ze niet meer zien, omdat zij een andere route nemen.
Trente of Trento levert bij diegenen die nog fatsoenlijk geschiedenisonderwijs hebben genoten direct de associatie op met het Concilie van Trente, dat met tussenpozen van 1545 tot 1563 geduurd heeft. In de dom zag ik wel ergens een gedenkplaat. Het oude centrum is in tegenstelling tot Merano, dat veel meer een mix is van alpiene en klassiek negentiende eeuwse bouwstijlen, echt Italiaans met veel middeleeuwse panden. Hoogtepunt is de Piazza Duomo, gedomineerd door de dom in romaanse stijl met gotische elementen. Waar we wel aan moeten wennen is dat de voertaal voor ons in het vervolg hoofdzakelijk Engels is, na drie weken Duits gesproken te hebben. Tijdens onze pizza op een terrasje ergens midden op straat dreigde een onweersbui maar zoals zo vaak deze vakantie gebeurde er niets, maar koelde het wel lekker af.
Hoofdconclusie van de dag: heerlijk en niet eens een lekke band.