15 mei Pinksteren in Rome.

We werden om kwart voor acht gewekt door de wekker. Na een prima (zoet) ontbijt zei onze gastvrouw dat het beter was onze fietsen naar een andere plek te brengen omdat zelfs in de hal van het appartement fietsen gestolen konden worden. We brachten ze naar een beveiligde private parkeergarage verderop. Intussen wist ik niet meer wat Pinksteren in het Latijn/Italiaans was. Ik besloot het het mannetje te vragen dat daar de boel "in de gaten" hield. Hij wist het niet want voor hem was het een gewone zondag. Toen Wilma het zich wist te herinneren in het Frans, wist ik het ook. Intussen had het mannetje een kalender geraadpleegd en wist te vertellen dat het inderdaad Pentecoste was. Maar dat is hier een religieus feest zonder verdere maatschappelijke consequenties ( zoals bv een tweede Pinksterdag). De totale kosten voor het parkeren van onze fietsen tot donderdagmorgen zijn maar liefst €40,-.

Nadat we deze financiële schok verwerkt hadden zijn we naar de Friezenkerk gelopen. Even uitleg. De Friezenkerk is een kleine kerk vlak bij het Vaticaan waar elke zondag een Nederlandstalige H. Mis wordt gecelebreerd en waar dus altijd veel Nederlandse gasten zijn, zoals vandaag o.a. de campingclub van de ANWB. (M.C. Escher heeft een mooie prent van de Friezenkerk gemaakt).  Gelukkig was er op dit tijdstip (9.00 uur) al iemand van de organisatie aanwezig die de formaliteiten kon regelen voor het verkrijgen van de pelgrims-oorkonde. Op de vraag of wij deze aan het eind van de  H. Mis publiekelijk uitgereikt wilden krijgen hebben wij ja geantwoord en zo geschiedde het. We werden naar voren geroepen en de uitreiking met een klein toespraakje en applaus werd ons deel. (Een foto hiervan staat op de website: Friezenkerk.org.)  We werden hier toch wel even emotioneel van; het is toch niet niks, vooral de tocht door de Apennijnen was veel moeilijker dan we ons voorgesteld hadden. De route van vorig jaar was, hierbij vergeleken, een plezierreisje! 

Tijdens de korte koffietijd daarna hebben we nog een enkele ervaringsdeskundigen gesproken, die ook het Italiaanse deel van de route het moeilijkst vonden. Om vijf voor twaalf loopt iedereen weg om de Paus te zien, die zijn toespraakje houdt en de zegen geeft. Een piepklein wit poppetje daarboven, maar op het plein staan enkele enorme beeldschermen. De beveiliging is bizar. Overal staan militairen en carabinieri met machinepistolen. Als je op het plein wilt worden je spullen als op een vliegveld met röntgen bekeken, terwijl je door een detectiepoortje moet. We kenden dit al voor de toegang van de Sint Pieter, maar dat is nu uitgebreid naar het plein. Ook op andere plaatsen in de stad bij openbare gebouwen en pleinen is zeer veel politie en/of militairen aanwezig.

Na het bezoek aan de Paus hebben we ons omgekleed, want het was intussen aardig warm geworden. De rest van de middag hebben we besteed aan een wandeling door bekende stukken van Rome, lekker geluncht in Trastevere en bovenover  via Garibaldi weer terug naar ons onderkomen. We waren net binnen toen het weer lekker begon te regenen. We blijven nog tot donderdag in Rome en dan gaan we met de trein naar Verona om onze auto op te halen om vervolgens via vrienden in Frankrijk weer naar huis te gaan.

Iemand had gevraagd waarom Wilma zo weinig op foto 's voorkomt. De reden hiervan is dat met een iPhone gemaakte foto's veel makkelijker met onze iPad te koppelen zijn dan de foto's die ik met mijn toestel gemaakt heb. Ik moet via een WiFi-netwerkje die foto's  overseinen. Maar ik heb er nog een aantal bij gezet.

Zo, het openbare gedeelte van onze reis zit erop en wij willen iedereen hartelijk  bedanken voor de leuke reacties en aanmoedigingen. Dit was mede ook een reden om veel reisverslagen te maken. Arrivederci!!!!